Aankomst Swaziland, safari en weeskindjes
Door: Brechtje Heeger
Blijf op de hoogte en volg Brechtje
16 Juli 2014 | Zuid-Afrika, Mpumalanga
Maandag, 14 juli 2014
Alweer langer dan een week geleden dat ik het vliegtuig richting Swaziland in stapte. Wat gaat de tijd snel! We hebben nu al zoveel gedaan en gezien, maar laat ik maar bij het uitchecken op Manzini Airport beginnen. We werden precies voor de deur van het vliegveld afgezet met het vliegtuig (wat er meer uitzag als een vliegende bus, met z’n 34 stoelen) en de koffers werden voor onze neus het vliegtuig uitgeladen naar de “bagage-claim”, wat in dezelfde ruimte was als de rest van het vliegveld. Hier ontmoette ik een deel van de andere vrijwilligers die hetzelfde programma volgen als ik. Onze chauffeur stond ons al op te wachten en na wat hobbels, koeien en marktkraampjes kwamen we dan eindelijk, na die lange reis aan bij Lidwala Lodge. Hier kwamen alle vrijwilligers bij elkaar, een groep van 19 personen, onder andere uit Nederland, Schotland, Engeland, Zweden, Oostenrijk, Zwitserland, Australië en Thailand. De groep is echtsuper, heel gevarieerd maar dat maakt het juist zo leuk. We werden na een nachtje slapen overspoeld met informatie over Swaziland, de mensen hier, ons programma, leuke uitstapjes en noem het maar op. Om het dan ook echt te ervaren zijn we die avond nog door een dorpje gelopen, waar we onze ogen hebben uitgekeken naar de leefomstandigheden en het verschil van cultuur. Alle kindjes die daar wonen vonden het geweldig dat wij er waren en zijn de hele route met ons mee gelopen. Vooral onze camera’s waren enorm fascinerend en veel foto’s zijn er dan ook gemaakt. Daarna hebben we gebarbecued, op de Afrikaanse manier, aan de rand van het dorp waar op een groot vuur een hoop vlees werd gebakken. Het werd voor ons, samen met “pap” (gemaakt van mais) en een soort bonensaus, klaargemaakt om met onze handen te kunnen eten.
De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar het Kruger safaripark in Zuid Afrika. Met 2 busjes kwamen we dan 5 uur later aan bij ons kamp genaamd Lower Sabie. Om daar te komen moesten we al een stuk door het park rijden dus we hebben bij aankomst al een hele hoop mooie dieren gezien. Het was zo gaaf om die wilde dieren in het echt te ervaren, en ook zo dichtbij dat ze gewoon voor onze auto de weg overstaken. In ons kamp hebben we onze tentjes opgezet en heerlijk, zoals iedere avond daar, met zijn allen om het kampvuur gezeten. Dat kampvuur was trouwens ook wel nodig want de avonden en nachten zijn hier ijskoud, dus in de tentjes vroren onze tenen eraf. Maar we hebben het overleefd en het was het allemaal waard want wat was dit al een mooie ervaring! OP dag 2 was de Big Five al compleet, dus toen hadden we al leeuwen, luipaarden, waterbuffels, neushoorns en olifanten gezien. En nog veel meer trouwens, te veel om hier allemaal op te noemen, maar een van de bijzonderste dingen was het zien van een cheeta die een steenbok achterna ging en ook ving. Net Animal Planet maar dan live voor onze neus! Ook hebben we een bushwalk gedaan, en dus met 2 gidsen samen midden door het perk gewandeld, tussen de wilde dieren. We hebben niet heel veel dieren gezien toen, op de “standaard”impala’s na dan die je overal tegenkomt en een paar giraffen, maar wel heel leuk om meegemaakt te hebben. Wel bijzonder, na 5 dagen op safari te zijn geweest was het bijna normaal om een olifant of een giraffe naast de weg te zien! Toen we dan uiteindelijk weer wegreden, terug naar Swaziland, was het toch wel even balen dat we na de 5 geweldige dagen dat mooie park weer moesten verlaten. Maar aan de andere kant was ik ook wel enthousiast dat we nu met het vrijwilligerswerk konden gaan beginnen.
Een aantal van de vrijwilligers, waaronder ikzelf, zijn verdeeld over 3 vrijwilligersprojecten, NCP’s genaamd. Dit zijn weeshuizen waar we dan iedere ochtend heen gaan om met de kinderen te spelen en ze aandacht te geven en waar we ook mogen meehelpen met lesgeven en misschien bijvoorbeeld klaslokalen schilderen. De rest van de vrijwilligers zijn verdeeld over sport- en bouwprojecten, en degenen die sport gaan doen, gaan om de beurt deze NCP’s langs om met de kinderen te sporten en spelletjes te spelen. Vandaag was mijn NCP aan de beurt en we hebben dus met een aantal vrijwilligers de hele ochtend met de kindjes kunnen spelen en ook knuffelen. Dit project, waar is dus 4 weken zal helpen, zag er veelbelovend uit. Het is niet zo groot, met maar 27 kinderen, 1 lerares, 2 kokkinnen en 2 gebouwtjes. Ik kan niet wachten om hier echt aan de slag te gaan! Tot volgende keer!
Alweer langer dan een week geleden dat ik het vliegtuig richting Swaziland in stapte. Wat gaat de tijd snel! We hebben nu al zoveel gedaan en gezien, maar laat ik maar bij het uitchecken op Manzini Airport beginnen. We werden precies voor de deur van het vliegveld afgezet met het vliegtuig (wat er meer uitzag als een vliegende bus, met z’n 34 stoelen) en de koffers werden voor onze neus het vliegtuig uitgeladen naar de “bagage-claim”, wat in dezelfde ruimte was als de rest van het vliegveld. Hier ontmoette ik een deel van de andere vrijwilligers die hetzelfde programma volgen als ik. Onze chauffeur stond ons al op te wachten en na wat hobbels, koeien en marktkraampjes kwamen we dan eindelijk, na die lange reis aan bij Lidwala Lodge. Hier kwamen alle vrijwilligers bij elkaar, een groep van 19 personen, onder andere uit Nederland, Schotland, Engeland, Zweden, Oostenrijk, Zwitserland, Australië en Thailand. De groep is echtsuper, heel gevarieerd maar dat maakt het juist zo leuk. We werden na een nachtje slapen overspoeld met informatie over Swaziland, de mensen hier, ons programma, leuke uitstapjes en noem het maar op. Om het dan ook echt te ervaren zijn we die avond nog door een dorpje gelopen, waar we onze ogen hebben uitgekeken naar de leefomstandigheden en het verschil van cultuur. Alle kindjes die daar wonen vonden het geweldig dat wij er waren en zijn de hele route met ons mee gelopen. Vooral onze camera’s waren enorm fascinerend en veel foto’s zijn er dan ook gemaakt. Daarna hebben we gebarbecued, op de Afrikaanse manier, aan de rand van het dorp waar op een groot vuur een hoop vlees werd gebakken. Het werd voor ons, samen met “pap” (gemaakt van mais) en een soort bonensaus, klaargemaakt om met onze handen te kunnen eten.
De volgende dag zijn we vroeg vertrokken naar het Kruger safaripark in Zuid Afrika. Met 2 busjes kwamen we dan 5 uur later aan bij ons kamp genaamd Lower Sabie. Om daar te komen moesten we al een stuk door het park rijden dus we hebben bij aankomst al een hele hoop mooie dieren gezien. Het was zo gaaf om die wilde dieren in het echt te ervaren, en ook zo dichtbij dat ze gewoon voor onze auto de weg overstaken. In ons kamp hebben we onze tentjes opgezet en heerlijk, zoals iedere avond daar, met zijn allen om het kampvuur gezeten. Dat kampvuur was trouwens ook wel nodig want de avonden en nachten zijn hier ijskoud, dus in de tentjes vroren onze tenen eraf. Maar we hebben het overleefd en het was het allemaal waard want wat was dit al een mooie ervaring! OP dag 2 was de Big Five al compleet, dus toen hadden we al leeuwen, luipaarden, waterbuffels, neushoorns en olifanten gezien. En nog veel meer trouwens, te veel om hier allemaal op te noemen, maar een van de bijzonderste dingen was het zien van een cheeta die een steenbok achterna ging en ook ving. Net Animal Planet maar dan live voor onze neus! Ook hebben we een bushwalk gedaan, en dus met 2 gidsen samen midden door het perk gewandeld, tussen de wilde dieren. We hebben niet heel veel dieren gezien toen, op de “standaard”impala’s na dan die je overal tegenkomt en een paar giraffen, maar wel heel leuk om meegemaakt te hebben. Wel bijzonder, na 5 dagen op safari te zijn geweest was het bijna normaal om een olifant of een giraffe naast de weg te zien! Toen we dan uiteindelijk weer wegreden, terug naar Swaziland, was het toch wel even balen dat we na de 5 geweldige dagen dat mooie park weer moesten verlaten. Maar aan de andere kant was ik ook wel enthousiast dat we nu met het vrijwilligerswerk konden gaan beginnen.
Een aantal van de vrijwilligers, waaronder ikzelf, zijn verdeeld over 3 vrijwilligersprojecten, NCP’s genaamd. Dit zijn weeshuizen waar we dan iedere ochtend heen gaan om met de kinderen te spelen en ze aandacht te geven en waar we ook mogen meehelpen met lesgeven en misschien bijvoorbeeld klaslokalen schilderen. De rest van de vrijwilligers zijn verdeeld over sport- en bouwprojecten, en degenen die sport gaan doen, gaan om de beurt deze NCP’s langs om met de kinderen te sporten en spelletjes te spelen. Vandaag was mijn NCP aan de beurt en we hebben dus met een aantal vrijwilligers de hele ochtend met de kindjes kunnen spelen en ook knuffelen. Dit project, waar is dus 4 weken zal helpen, zag er veelbelovend uit. Het is niet zo groot, met maar 27 kinderen, 1 lerares, 2 kokkinnen en 2 gebouwtjes. Ik kan niet wachten om hier echt aan de slag te gaan! Tot volgende keer!
-
16 Juli 2014 - 20:13
Papa En Mama:
Lieve Brechtje, wat een prachtig verhaal en wat een mooie belevenis! De foto's zijn ook geweldig en spreken voor zich! Blijf genieten van alles en veel plezier met je vrijwilligerswerk, want daar gaat het jou om!
Groetjes en kusjes Papa en Mama -
16 Juli 2014 - 22:31
Monique:
WOUW BRECHTJE,
mooi en bijzonder en heerlijk dat je het met ons allemaal wilt delen.
geniet, maak mooie herinneringen en geniet van alles waar je kan,
liefs uit Eindhoven,
HOUDOE -
16 Juli 2014 - 22:37
Josefina:
Wat een geweldige ervaring en dat al in zo'n korte tijd! Super mooie dag foto's ook..
En dan die kindjes, wat een schatjes..
heel veel werkplezier!!
Ik kijk uit naar deel 2.
Liefs Josefina -
17 Juli 2014 - 08:03
Alice:
Hallo Brechtje, net met veel plezier jouw enthousiaste verhaal gelezen en wat een mooie foto's! Je kunt zien dat de kindjes van jullie aanwezigheid genieten. Heel veel sukses en plezier met je vrijwilligerswerk!
Hartelijke groetjes,
Alice -
17 Juli 2014 - 18:02
Henriette Van Laarhoven:
Hallo Brechtje,
Met veel plezier heb ik jouw eerste reisverslag gelezen. Wat heb je al veel geweldige ervaringen in zo'n korte tijd opgedaan. En zo te lezen bevalt het je allemaal uitstekend. Ook erg leuk dat er meer vrijwilligers dit soort werk doen, dan kun je samen ervaringen uitwisselen. En het lijkt me puur genieten dat je zoveel kindjes blij kunt maken met je hulp en aandacht. Ik wens je heel veel plezier en succes met alle hulp die je gaat geven. De foto's zijn prachtig.
Hartelijke groeten, Henriëtte -
17 Juli 2014 - 20:40
Diana:
Hallo Brechtje,
Wat een leuk en mooi verhaal! Volgens mij gaat het helemaal goed komen daar! Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal en foto's uiteraard! Xxx -
22 Juli 2014 - 17:59
Cis En Ton Heeger:
Hoi Brechtje,
We hebben met veel plezier en een beetje jaloezie (dat snap je wel) je eerste verslag gelezen en je mooie foto's bekeken.
Zijn benieuwd naar het volgende verslag.
Liefs van ons,
Opa en Oma -
23 Juli 2014 - 12:59
Evelien Heeger:
Hoi Brechtje,
Wat een leuk verslag.
Nog veel plezier in Afrika!
Groetjes, Evelien -
26 Juli 2014 - 20:35
Wester, Minke, Timo En Sam:
Hoi Brechtje,
Klinkt allemaal goed, veel plezier nog!
Groetjes vanuit Argeles sur mer -
28 Juli 2014 - 08:20
Gerdine:
Terwijl wij genieten van de omgeving in Zuid-Duitsland, geniet jij van een geheel andere natuur.Fijn om te lezen dat alles oké is en maak veel foto's. En vooral genieten.Gerdine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
